In een knusse, rustige hoek (plek)
Foto's (basis)gevoelens en spiegel.
We merken dat de kinderen soms in de knoop liggen met hun emoties. Soms is het even te veel of hebben ze nood aan ontprikkelen.
In de "Ik voel me..." hoek zijn er foto's van de basisgevoelens en een spiegel aanwezig. Er wordt samen met de begeleidster geobserveerd in welke emotie de kinderen zich bevinden. Ze bekijken zichzelf in de spiegel en koppelen hun observatie aan één van de gevoelens die ophangt. Nadien wordt deze besproken en wordt er gekeken hoe ze samen uit deze emotie kunnen geraken, bijvoorbeeld bij boos, verdrietig, bang... Wanneer het kind tot rust gekomen is en weer klaar is om naar de groep te gaan (emotie: blij), wordt dit natuurlijk besproken. "Ben je weer blij? Is je verdriet een beetje voorbij?" In de hoek wordt natuurlijk ook tijd gemaakt om in de spiegel te kijken en verschillende emoties na te bootsen. Het herkennen van gevoelens en bespreken van deze gevoelens staat centraal als beleving in deze hoek.
Je voorziet deze emotiehoek best in een meer rustig deeltje van je opvang. De hoek moet ook niet te groot zijn. Kinderen vinden het net heel fijn dat je even 1-1 met hen in interactie kunt gaan.
Uiteraard kan je ook een boekenmandje zetten met gevoelsboekjes erbij zoals bijvoorbeeld "Ik voel me - flapjesboek" of de boekjes van het kleurenmonstertje.
Daarnaast kan je ook zorgen voor wat knuffels - die kunnen dan vastgepakt worden bij verdriet of een bang gevoel. Je kan ook een stootkussentje voorzien (bijvoorbeeld kersenpitkussen) waarop de kinderen even kunnen slaan wanneer ze boos zijn...
De hoek wordt steeds gebruikt samen met een kinderbegeleidster, ook omwille van de talige interactie.
