De knuffels van de Kleurenmonsters en het boek “Het Kleurenmonster” van Anna Llenas zijn intussen onmisbaar in mijn opvang. Ze staan centraal in onze dagelijkse routine.

Elke ochtend beginnen we met een momentje om stil te staan bij hoe we ons voelen. We kiezen welk monstertje we vandaag zijn en benoemen de bijbehorende emoties: “Jij lijkt op meneertje Kalm vandaag Sien!”, “Kijk eens boos Amin! Of blij! Hoe kijk jij vandaag?”, “Amaai Lore, jij kan goed boos kijken!”

Vooral tijdens de peuterpuberteit zijn de Kleurenmonsters goud waard. Het is ongelooflijk hoeveel peuters al begrijpen van emoties en hoe ze rust vinden door te vertellen hoe ze zich voelen. "Otis boos" ja, je bent verdrietig en boos hé omdat baby Julian je toren omver duwde? Ik zie het, kom maar bij mij".

We gebruiken de basisemoties zoals kalm, boos, blij, verdrietig of bang. Als een kindje in de knoop zit met zichzelf, benoemen we samen de emotie. Dat zorgt vaak voor opluchting en brengt weer rust.

We hebben overal in de opvang materialen rond emoties. Zoals foto’s van mensen die emoties tonen, knuffels, poppen, kleurenmonsters aan de ramen, puzzels (zie bron), schudflesjes en boekjes rond emoties.

De emotiepopjes worden geknuffeld en vliegen in het rond. Ze gaan mee met de vrachtwagen of ze zitten op de zetel in een rij. De emotieflesjes worden bestudeerd en de kleurtjes worden benoemd.

We maken ook samen met de kinderen placemats waarop de Kleurenmonsters staan. Deze hangen we eerst op ooghoogte in de opvang. De kinderen kijken er vaak naar en benoemen de monstertjes: “Dag meneertje Kalm!”.

Als de placemats mee naar huis gaan, zien we dat ouders ze ook gebruiken om met hun kinderen over emoties te praten. Dat is mooi om te zien en versterkt de samenwerking tussen opvang en thuis.

.